tintinnabulation • \tin-tuh-nab-yuh-LAY-shun\ • zelfstandig naamwoord. 1: het rinkelen of klinken van bellen 2: een rinkelend of rinkelend geluid als van bellen. Voorbeelden: De tintinnabulatie die in het hele dorp te horen was, was afkomstig van de kerk tijdens de gemeenschappelijke aankondigingsochtenddiensten."
Waar is tintinnabulatie een voorbeeld van?
Tintinnabulatie verwijst naar het geluid van een rinkelende bel, specifiek nadat deze is aangeslagen. Je kunt het gebruiken om soortgelijke geluiden te beschrijven, bijvoorbeeld het tintelen van de telefoon of het tintelen van de zilveren armbanden van je zus die tegen elkaar rinkelen terwijl ze loopt.
Wat betekent tintinnabulatie in de geschiedenis?
Tintinnabulatie is het aanhoudende geluid van een rinkelende bel die optreedt nadat de bel is geslagen. Dit woord is uitgevonden door Edgar Allan Poe zoals gebruikt in de eerste strofe van zijn gedicht "The Bells".
Wat veroorzaakt tintinnabulatie?
In tot 40% van de gevallen in de database van Martin is er geen duidelijke oorzaak; anders zijn de belangrijkste oorzaken blootstelling aan lawaai, hoofd- en nektrauma en enkele ongewone medische aandoeningen zoals de ziekte van Menière, een aandoening van het binnenoor.
Is tintinnabulation een zelfstandig naamwoord?
Het zelfstandig naamwoord tintinnabulation verwijst naar een belachtig geluid, zoals de tintinnabulation van windgong die in de wind waait. Het geluid van klokken die luiden, zoals kerkklokken op eenZondagochtend, kan tintinnabulation worden genoemd.
